புகைப்படத்திற்கு எழுதிய கவிதை
ஊக்கத்துடன் முயற்சி செய்,
ஊதியம் உண்டு உழைப்புக்கு;
ஊரும் எறும்பாய் வாழ்;
ஊசி முனையும் மைதானம்,
ஊசி காதும் ஆகாயம்,
உறுதி யுள்ளம் உடையோர்க்கே..!
உள்ளச் சோர்வு உதறு
உள்ளம் தளரும் நேரம்
உறுதுணை பகவன் பாதம்
உனக்கும் ஒருநாள் விடியும்.
ஊரே உன்பெயர் சொல்லும்
உலகம் முழுதும் கேட்கும்
துரோகி துடிக்கவே துயர் செய்யத் துணிந்தேன்; துயர் செய்த
துரோகி யழிக்கவே வெறி கொண்டு திரிந்தேன்; வலி கொண்ட
விரோதி யொழிக்கவே துணை யின்றி தவித்தேன்; மனம் வெம்ப
விரோதி முடிக்கவே இறை பற்றி யழுதேன்; இனி வெற்றியே..!
-சுதாகர்
பஞ்ச பூதம் பிசைந்து,
பகவான் படைத்தப் பிராசாதமே!
குலந் தழைக்க, குல
தெய்வம் தந்த விழுதே..!
முளைக்கையில் மணக்கும் துளசியே,
குளிரில் உதரும் உடல்போல்,
கைகால் அதிர்வில் தெய்வநடனமே..!
ஈரின் சிரிப்பில் ஈரம்
சுரக்கும் கல் நெஞ்சிலே,
விரல் பட்டதும் சினுங்கும்
தொட்டாச் சினுங்கியே.
முயல் போல் மூச்சும்;
குட்டி வாய் திறந்து
கொட்டாவியும்; இதழ் பிதுங்கி
அழுவதும்; உறங்கும் போது
சினுங்களும், சிறு சிறு
மொனங்களும்; இசைப் பாடம்
சொல்லாத ராகங்களே; நீ
விழித் திருக்கும் நேரமெல்லாம்
தேவ லோக நாடகமே..!
உற்று உற்று பார்த்தாலும்
கருவறை விட்ட கன்றதும்,
மனக் கண்ணில் நிற்காத
திருப்பதி பெருமாள் போல்,
கசக்கிக் கசக்கிப் பிழிந்தாலும்
மூளையை, நீ பிறந்த
முதல் நாள் முகம்
ஞாபகம் வர வில்லையே..!
கடவுள் உனை கவசமாய் காகுமே..!
புகைப்படத்திற்கு எழுதிய கவிதை.
என்னடா இது கொடுமை..!
கொடிதடா இவ் வறுமை..!
தடை படா உணவை
கொடப் பாஅ கடவுளே..!
குருத்தும் வறுமையில், பழுத்ததும் வறுமையில்;
கருணைக்கு பஞ்சமா? உணவுக்கு பஞ்சமா?
அவரவர் பார்வையில் பசிநோய் பட்டால்
அவரவர் இயன்றளவு அக்கறை கொண்டால்
அவளச் சமுதாய அளவு குறையுமே..!
பள்ளி செல்லும் பருவம்;
பிள்ளை கவனம் பசி;
பசிக்கு உணவு கொடுக்கும்,
திருடனும் கடவு ளாவானே..!
சுற்றி கொடுமைகள்; எல்லாம் எதனாலே?
வற்றிய வயிறு, நரம்பாத தனாலே;
‘நமக்கென்ன..’ வென்று விலகு வதாலே,
நிகழும் கொடுமைகள் நம்மை விடாதே..!
முன்வினைப் பயனாலே பசிநோய் தாக்க,
உணவு மருந்திட்டு பசிநோய் விரட்ட,
நம்மால் இயன்றதை ‘சட்’டெனச் செய்ய,
நல்லவர் படைக்குள் அடைக்கலம் கொடுப்போம்;
திருடர் படைக்குள் இழுக்கும் முன்னரே..!
-சுதாகர்
வசந்த காலம் வருமோ..!
மனித மனம் தனில்
வசந்த காலம் வருமோ..!
வருடச் சுற்றின் விடியல் வசந்தம்
புதுத் துவக்கமும் வசந்தம்;
புதிய புரிதலும் வசந்தம்;
மனத் திருத் தமும் வசந்தமே..!
மண்ணின் கனிம வளம் எடுத்து...
மனித குலம் உண்ண .
மணம் பழம் தந்த ,
மரம் தனை வெட்டத்,
திரியும் மதி கெட்ட,
மனித மனம் தனில்...
வசந்த காலம் வருமோ..!
மனித மனம் தனில்
வசந்த காலம் வருமோ..!
இலை மலர் பறிக்க
மறைச்சொ லுண்டு ரைக்க;
மரக் கன்றுகள் நட்டப்,
பின்மரம் தனை வெட்ட,
மனம் தனில் சட்ட,
விதி யொன்று நினைக்க,
மனித மனம் தனில்
வசந்த காலம் வருமோ..!
மனித மனம் தனில்
வசந்த காலம் வருமோ..!
மனித உடல் வள்ர்க்க,
மரம் தன்னை கொடுக்க,
மரம் குணம் நினைக்க,
மனித மனம் தனில்,
வசந்த காலம் வ்ரு மே..!
-சுதாகர்
நீயே என் உயிர்த் தோழன்..!
நீ நான் பழக வில்லை;
ஓர் நாள் உண வில்லை;
உயர் குணம் எழ வில்லை;
உன் நெல் வியிறு செல்ல,
என் குணம் நேர் செல்ல,
உதவி செய்த வகை யிலே,
நீ என் உயிர்த் தோழனே..!
ஏறு வில்லாலே, பயிறு அம்பாலே
பஞ்ச சூரனை
போரில் அழிக்கவே..,
தினம் வயலில்
பாடு படும்
வீரனே! நீ
மனித குலம் காக்கும் தோழனே..!
நீ உலகிற்க்கே வுயிர்த் தோழனே..!
-சுதாகர்
சோதனைகள் பல கடந்து
உயிர் பிழைக்க இயலுமோ
குல தெய்வம் காக்க..!
குரு தெய்வம் காக்கவே..!
எந் நேரம் மரணம்
எனைத் தழுவ நேரும்
என் அறிவால் ஆவது
இனி யொன்று மில்லை
நான் வணங்கும் தெய்வம்
நன்மையைத தான் செய்யும்..!
நிச்சயம் ஏதோ நிகழும்
என் உயிர் பிழைக்கும்..!
மனம் கலங்கி யிருக்க,
கதி யற்று முழிக்க,
இக் கட்டுப் போக்க ,
விதி மாற்றி வைக்க,
கோள் கட்டி யாளும்,
படி அளக்கும் தெய்வம்,
பதம் சரணா கதி..!
-சுதாகர்
இனி இது தான் எதிர்காலமோ..!
பறவையும் விலங்கும்
படத்தில் வாழ
பாலை வனத்தில்
நாம் வாழ
காடழித்து பெற்ற பலன் இதுவே..!
பூமித் தாயின் நுரையிரல் காடு..!
புற்று நோய்க்
கிருமிகள் போல்
நாம் அரித்துக்
கொண்டிருக் கிறோம்.
அன்னைக்கு வைத்தியம் பார்ப்பது யாரே..?.
